Omdat ik ervan overtuigd ben dat, wanneer je iets uitdraagt, dit ook iets moet zijn wat je zelf naleeft, streef ik ernaar om goed voor mezelf te zorgen. Hierbij hoort bijvoorbeeld dat ik tijd neem voor mezelf, me soms even terugtrek, lekker een boek lees, yoga doe en regelmatig massages onderga. Precies wat op dat moment nodig is. Toen ik tijdens de hypnotherapieopleiding tegen oude en heftige emoties aanliep, heb ik ervoor gekozen zelf hypnotherapie te ondergaan. Here’s my story. 

Voor mijn gevoel was dit hét moment om oud verdriet los te laten, zodat ik straks (en nu ook al) helemaal klaar ben voor het moederschap. Tijdens de opleiding hebben we veel op elkaar geoefend met hypnose en raakte ik vaak al snel geëmotioneerd wanneer ik die diepere staat van ontspanning bereikte. Ik ging steeds terug naar een heel sterk gevoel van eenzaamheid, uitputting en machteloosheid. Dit is niet iets waar ik in het dagelijks leven momenteel tegenaan loop, maar het leek me erg gezond hier iets mee te doen. Blijkbaar zat het er toch en mocht er iets mee gedaan worden. En het zou kunnen dat een situatie in het dagelijks leven deze emoties zou triggeren waardoor het een groter probleem zou worden.

En weet je, stiekem vond ik het best even spannend. Want wat nou als dat wat ik zo graag doe, bij mij niet zou werken? Als ik niet bepaalde momenten kon herbeleven om ze te helen, zou ik dan wel geschikt zijn voor het vak? Of wat nu als er iets omhoog zou komen wat té heftig is om mee te dealen? Of wat nu als ik het zelf gewoon helemaal niet fijn zou vinden om hypnotherapie te ondergaan?

Vanwege mijn zwangerschap werd de inductie, het in hypnose brengen, wat anders uitgevoerd dan bij een reguliere sessie. Wanneer iemand zwanger is, is het namelijk belangrijk om niet vól naar de emotie toe te gaan, maar hier wat voorzichtiger mee om te springen. Vanuit een wat zachtere inductie werd ik naar de Ultra Height staat gebracht, of eigenlijk deed ik dit zelf. Iemand anders in hypnose brengen bestaat namelijk niet, je doet dit zelf. Ultra Height is een staat waarin je in contact komt met een soort groter bewustzijn. Hoe dit ervaren wordt is voor iedereen anders, voor mij persoonlijk voelde het alsof ik bij een hele grote bron van kennis en wijsheid kwam. Vanuit hier legde ik contact met het baby’tje in mijn buik, om haar uit te leggen wat we allemaal gingen doen en haar zich af te laten sluiten voor dingen die niet helpend voor haar zijn. Een kindje in de baarmoeder krijgt namelijk erg veel mee van de energie van de moeder. Enerzijds was dit contact leggen voor mij een heel abstract iets, niet alsof ik echt mijn eigen baby kon zien, maar ik voelde wel een heel sterke connectie en wist dat ze me begreep.

Het eerste moment uit mijn verleden waar we naar terug gingen, was niet bijzonder helder. Mijn eigen cliënten weten vaak precies waar ze zijn, kunnen van alles uit hun omgeving benoemen en vanuit daar gaan we aan het werk. Bij mij (en sommige andere cliënten van me) was dit niet het geval. Ik ging juist naar een heel duidelijk gevoel terug. Ik wist precies hoe oud ik was, voelde heel sterk die emotie maar zag geen beeld voor me, wist niet waar ik was en hoorde niets. Door de fijne vraagstelling van de therapeut kwamen we erachter dat ik de emoties die omhoogkwamen vaak gevoeld heb als kind, maar dat dit niet mijn eigen emoties waren. Toen ik opgroeide was mijn moeder namelijk ziek en dit heeft veel impact op me gehad. Het bewustzijn dat deze emoties niet bij mij horen en nooit van mij zijn geweest, bracht al heel veel. Vanuit hier hebben we gewerkt met Inner Child Therapy, het versterken van het innerlijk kind, en zijn we nog naar andere belangrijke momenten in mijn jeugd gegaan. Deze andere momenten waren overigens wel heel duidelijk, ik bevond me echt weer even in die situatie. Het gekke is dat je wellicht zou denken dat dit heel heftig is, maar toch voelt het veilig, omdat je weet dat je het overleefd hebt.

Vervolgens hebben we gewerkt aan vergeving; dit is vaak precies wat mensen die veel verdriet of andere emoties bij zich dragen nodig hebben. Vergeving van anderen of vergeving van zichzelf. Vanuit meditatie en cognitieve oefeningen ben ik hier in het verleden vaker mee bezig geweest, maar ik merkte dat ik op dit vlak nog een laag dieper mocht gaan. Hypnotherapie heeft me hierin dan ook geholpen, omdat je zoveel dichter bij je onderbewustzijn komt, geen (of minder) kritische gedachtes hebt en daarmee nét die stap kunt maken die nodig is.

Gedurende en na de sessie voelde ik een enorm warm gevoel, echt alsof er voor me gezorgd werd en ook het gevoel dat ik echt voor mezelf kan zorgen. Het is ontzettend fijn om te merken dat dat wat ik anderen zo graag breng, blijkbaar op mijzelf ook goed werkt ;). Het verdriet wat vaak omhoogkwam als ik iemand vertelde over mijn jeugd, is nu weg. Ik kan met veel meer zachtheid terugkijken naar de dingen die ik heb meegemaakt. Daarnaast vond ik het superfijn om te merken dat ik de sessie als een soort warm bad van heling heb beleefd. Je doorleeft iets opnieuw maar het wordt zó snel geheeld, dat het alleen maar positief is.
Aanvankelijk twijfelde ik enorm of ik mijn verhaal over mijn ervaring, zou delen, maar omdat ik anderen deze ervaring ook zo gun doe ik het toch! Hopelijk heb je er iets aan en mocht je meer willen weten over mijn ervaring of over hypnotherapie in het algemeen, neem dan gerust contact met me op!